Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Ούτε η ουσία αλλά ούτε και το αποτέλεσμα αυτή τη φορά.



Οι πρόσφατοι αγώνες της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο euro 2012 αποκάλυψαν για ακόμη μία φορά την πικρή πραγματικότητα, αυτήν του επιπέδου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όσο κι αν προσπαθήσαμε να εμπλέξουμε το εγκώμιο της εθνικής μας αλλά και να δαφνοστεφανώσουμε τους ποδοσφαιριστές μας, δεν μπορέσαμε να κρύψουμε την αλήθεια.

Η εικόνα της εθνικής μας ομάδας είναι ο καθρέφτης του ποδοσφαίρου μας και την ίδια αυτή εικόνα την συναντάμε σε μικρογραφία, σε κάθε γωνιά της χώρας μας.
Σε κάθε πόλη και κοινότητα που ασχολείται και εκπροσωπείται ποδοσφαιρικά, υπάρχουν παράγοντες και τεχνικοί που δηλώνουν ευθαρσώς ειδήμονες (αγγλιστί experts) και ότι αυτοί και μόνο αυτοί γνωρίζουν τα μυστικά του αθλήματος.

Οι κατά τόπους αρχές (Ε Π Σ) και σωματεία νομίζουν ότι κάνουν την καλύτερη δυνατόν δουλειά σε επίπεδο υποδομών. Κι όμως στην πράξη δεν γίνονται και πολλά πράγματα, γιατί απλούστατα όλοι, λίγο-πολύ λειτουργούν σύμφωνα με τα ελληνικά μέτρα και σταθμά.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι η απουσία κατάλληλων ανθρώπων, που να διαθέτουν την απαιτούμενη οργανωτικότητα, τις παιδαγωγικές μεθόδους και ιδιαίτερα γνώσεις ψυχολογίας, που θα κάνουν την διαφορά αρχικά στη βάση και μετά από μερικά χρόνια στο σύνολο του οικοδομήματος που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο.

Παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές παρουσιάζονται σαν γνώστες των μυστικών του αθλήματος (αν και ποτέ δεν είχαν οι ίδιοι, τους κατάλληλους δασκάλους)  και συμπεριφέρονται σαν καθηγητές υψηλού επιπέδου. Υπάρχουν φυσικά και οι καθηγητές σωματικής αγωγής, που ενδεχομένως να έχουν τη θέληση και την παιδαγωγική, αλλά συνήθως δεν γνωρίζουν πραγματικά το ποδόσφαιρο. Τα πενιχρά αποτελέσματα της δουλειάς και των δύο αυτών ομάδων, είναι περισσότερο από εμφανή, ήδη για αρκετά χρόνια.

Ένα είναι σίγουρο, ότι δεν θα δούμε φως και δεν θα βελτιωθούμε, εκτός κι αν αλλάξουμε τρόπο σκέψης και νοοτροπία.

Πριν από μερικά χρόνια, λόγω της σχέσης μου με τα διοικητικά τοπικού ποδοσφαιρικού σωματείου, αποφάσισα να επισκεφθώ ξένες ακαδημίες ποδοσφαίρου και να καταλάβω την φιλοσοφία και τον τρόπο λειτουργίας τους.

Η ευχέρεια (γλωσσικής) επικοινωνίας που είχα και το ενδιαφέρον που έδειξα γι αυτόν τον νέο για μένα χώρο, μου έδωσαν την δυνατότητα να καταλάβω τι σημαίνει οργάνωση και τεχνογνωσία στον τομέα ακαδημιών ποδοσφαίρου στο εξωτερικό.

Εδώ στην Ελλάδα, ακόμη και μεγάλες ΠΑΕ αποτυγχάνουν παταγωδώς στον χώρο αυτό, γιατί οι παράγοντες τους κουβαλούν τα γνωστά μειονεκτήματα της ελληνικής νοοτροπίας.
Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι να προσφεύγουμε σε εισαγωγές ποδοσφαιρικών μισθοφόρων και να αδικούμε πραγματικά ταλέντα της πατρίδας μας.
Απόδειξη για τα παραπάνω είναι ότι κάθε φορά που τα ταλέντα αυτά βγουν εκτός συνόρων και βρεθούν στο κατάλληλο περιβάλλον, επιβραβεύονται με επιτυχίες.

Την στιγμή που προηγμένες ποδοσφαιρικά εθνικές ομάδες έχουν στις τάξεις τους νεαρούς ταλαντούχους αθλητές, εμείς συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια λάθη.
Επόμενο λοιπόν να βλέπουμε την Ελλάδα να σέρνεται, χρησιμοποιώντας παίκτες που συνεχίζουν να αποτελούν τον βασικό κορμό τα τελευταία 12 χρόνια. Κι αν κατά λάθος φέρουμε και κανένα θετικό αποτέλεσμα, τότε πανηγυρίζουμε σαν τρελοί.

Δεν είναι λοιπόν η ουσία (η ποιότητα) που μας ενδιαφέρει αλλά το αποτέλεσμα, και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκέφτονται και πράττουν και οι εκάστοτε προπονητές - ειδήμονες  στην απανταχού Ελλαδίτσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Sharethis