Με μεγάλη μου χαρά διαπιστώνω τα 2 τελευταία χρόνια, την ανάπτυξη ενός δικτύου πεζοδρόμων αλλά και ποδηλατοδρόμων στην όμορφη πόλη μας.
Για μας, μιας κάποιας ηλικίας που έχουμε το μέτρο σύγκρισης, είναι πράγματι μια ευχάριστη έκπληξη. Το Ρέθυμνο αλλάζει προς το καλύτερο και γίνεται φιλικότερο για τους κατοίκους του.
Πιστεύω ότι η δημοτική αρχή, ακολουθεί τις τάσεις που εκφράζονται και υλοποιούνται σε πάμπολλες ευρωπαϊκές πόλεις και άλλα μέρη του κόσμου. Μπορώ να πω ότι είμαστε σε καλή πορεία.
Υπάρχουν φυσικά και οι φωνές αρκετών κατοίκων, που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν παλιές κακές συνήθειες και επιμένουν να πηγαίνουν παντού «καβαλάρηδες».
Είναι ευνόητο ότι το ιστορικό μας κέντρο, μετά τις αναπλάσεις και τις πεζοδρομήσεις που τόσο αναγκαίες ήταν, δεν μπορεί πλέον να δεχθεί τα σιδερένια άτια του σημερινού πολιτισμού μας και είναι καιρός πλέον να αλλάξουμε νοοτροπίες.
Μπορούμε όμως να βρούμε λύση και για τους αμετανόητους καβαλάρηδες, δίνοντας τους τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν ένα νέο άτι, φιλικότερο στο περιβάλλον, οικονομικό και αθόρυβο, το ποδήλατο.
Φυσικά και δεν πρωτοτυπώ με την πρόταση μου αυτή. Η πρόταση και προσπάθεια υλοποίησης της ξεκίνησε από το δήμο μας, εδώ και πολύ καιρό. Είδαμε ποδήλατα, τα οποία παρουσιάστηκαν με καμάρι από την δημοτική αρχή, αισθανθήκαμε πολίτες μιας προοδευμένης και μοντέρνας πολιτείας και ήμασταν υπερήφανοι γι αυτό. Όμως όλα αυτά αποτελούν παρελθόν για πέντε και πλέον χρόνια.
Για το ιστορικό του θέματος, παραθέτω τις παρακάτω πληροφορίες, σύμφωνα με τον υπεύθυνο του τεχνικής υπηρεσίας του δήμου Ρεθύμνου.
Πριν από 5 (πέντε) χρόνια, δύο ιδιωτικές εταιρίες και ποιό συγκεκριμένα τράπεζες, αποφάσισαν να δωρίσουν στον δήμο Ρεθύμνου 80 ποδήλατα, για δανειστική χρήση για τους κατοίκους της πόλης και με μοναδικό όρο, να φέρουν το λογότυπο τους (διαφήμιση).
Η δωρεά αυτή έγινε αποδεκτή από την δημοτική αρχή, αλλά για το λειτουργικό τμήμα της υπόθεσης, αποδείχθηκε ότι ο δήμος δεν ήταν προετοιμασμένος για ένα τέτοιο εγχείρημα. Τα τρωτά σημεία ήταν ο τρόπος διαχείρισης και ιδιαίτερα η συντήρηση, των (όχι και τόσο καλής) ποιότητας ποδηλάτων.
Η συνεργασία με 3 ιδιώτες εμπόρους ποδηλάτων σε διάφορα σημεία της πόλης και το ετήσιο ποσό των 4.000 ευρώ για την συντήρηση, πολύ σύντομα αποδείχθηκαν ανεπαρκή. Σε δεύτερη φάση ζητήθηκε η συμβολή της δημοτικής αστυνομίας για να λυθούν τα προβλήματα αυτά, αλλά και πάλι αυτό ήταν ημίμετρο για τους δύο βασικούς λόγους :
1) Ένα και μοναδικό σημείο, παραλαβής και επιστροφής των ποδηλάτων.
2) Το ωράριο λειτουργίας της υπηρεσίας.
Τελικά η πολύ καλή ιδέα και προσπάθεια έσβησε, αφού τα μισά ποδήλατα κλάπηκαν και τα άλλα μισά διαλύθηκαν.
Σήμερα, μετά από 5 ολόκληρα χρόνια και με ευκαιρία το αρκετά καλό δίκτυο ποδηλατοδρόμων που αναπτύσσεται, είναι καιρός να ξανασκεφτούμε την ιδέα αυτή, σε άλλη βάση και φιλοσοφία.
Δεν είναι κακό να αντιγράψουμε κάποια από τις πολλές και επιτυχημένες προσπάθειες πόλεων του εξωτερικού.
Για παράδειγμα παραθέτω το σύστημα που εφαρμόζεται στην Αμβέρσα. Η ειδική ιστοσελίδα της πόλης για το δίκτυο και την χρήση των ποδηλάτων (σε 4 γλώσσες), παρέχει όλες τις πληροφορίες http://www.velo-antwerpen.be/.
Γιάννης Κοτζιάνογλου
